მაია მაჩაიძე: “არ ვიცოდი, როგორ შვილს ველოდებოდი” – განსხვავებულ ბიჭუნას საპნის ბუშტები უყვარს

მაია მაჩაიძე: "არ ვიცოდი, როგორ შვილს ველოდებოდი" - განსხვავებულ ბიჭუნას საპნის ბუშტები უყვარსირაკლი ვაჩიბერაძე, სარკე

მოკლე ნიკაპი, პატარა კისერი, შეკეცილი ყურები, პატარა ხახა – ამ და კიდევ სხვა მრავალი ანომალიით 2 წლის წინ საჩხერეში ბიჭუნა, თაზო ტალახაძე, დაიბადა. მუცლადყოფნის 8 თვის განმავლობაში ეჭვიც კი არ არსებობდა მისი ჯანმრთელობის რაიმე პრობლემაზე. დეფექტი მე-9 თვეში აღმოაჩინეს, როცა მომავალი დედა თბილისში რადიოლოგთან ვიზიტით მივიდა.

პატარა თაზოს დედა, მაია მაჩაიძე, “სარკესთან” ყვება, რომ მას ბოლომდე იმედი ჰქონდა, იქნებ თბილისელი მედიკოსები ცდებოდნენ და რაიონელი რადიოლოგის პასუხები უფრო სარწმუნო იყო. ბავშვი რომ დაიბადა, პირველი სიტყვები, რაც გაიგო, გაკვირვებული ექიმის რეპლიკა გახლდათ, თუ როგორი ყურები ჰქონდა ახალშობილს…

განსხვავებული ბავშვისა და მისი მშობლების რთულ ყოველდღიურობაზე, 2-წლიან ბრძოლაზე და იმედებზე თაზოს დედა, მაია მაჩაიძე, “სარკესთან” ყვება.

– ქალბატონო მაია, გააცანით ჩვენს მკითხველს პატარა თაზო.

– თაზო ტალახაძე არის 2 წლის, დაიბადა საჩხერის რაიონში. ჩვენ იქ ვცხოვრობდით, მაგრამ დაბადების დღიდან, რადგან მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა იყო მძიმე, 9 თვის განმავლობაში თბილისში იზრდებოდა რეანიმაციაში. ამის შემდეგ გამოვიყვანეთ და ვიყავით ჰოსპის “ციცინათელების ქვეყანაში”.

ეს არ არის მხოლოდ დღის ცენტრი, ბევრი სერვისი აქვთ. ჩვენთვის ეს არის სივრცე, სადაც სპეციალური საჭიროებების მქონე ბავშვის მოვლას გვასწავლიან. ვცხოვრობდით ამ სივრცეში და ვისწავლე თაზოს მოვლა. კარგად გავაცნობიერე, რა საჭიროებები უნდა შემექმნა მისთვის, როცა სახლში დავბრუნდებოდით. სჭირდებოდა აპარატი, სხვადასხვა სამედიცინო მასალა და ა.შ.

– მკითხველს ალბათ გაუჩნდა კითხვა, რა საჭიროებებს გულისხმობთ. მოგვიყევით, როგორი დაიბადა თაზო.

– ორსულობის დროს ნაყოფის მდგომარეობა იყო დამაკმაყოფილებელი, ყოველ შემთხვევაში, ასე მეუბნებოდნენ საჩხერელი მედიკოსები. ბოლო თვეში კი, როცა თბილისში მივედი რადიოლოგთან, იყო რაღაც საეჭვო. მითხრა, ნამგზავრი ხარ და შეიძლება კარგად ვერ ვათვალიერებ, მაგრამ არ გამოვრიცხავ, რომ პატარა ნიკაპით და მოკეცილი ყურებით დაიბადოსო.

ვინერვიულე, მაგრამ ვიფიქრე, რომ, რადგან სხვა ექოს პასუხები დამაკმაყოფილებელი იყო, შეიძლებოდა, სწორედ ამათ ეშლებოდათ. გავიდა ერთი თვე და თაზო დაიბადა ისეთი, როგორიც დაიბადა. როგორც ჩანს, არ შეცდა თბილისი. უფრო ადრეც უნდა გამოჩენილიყო, უბრალოდ არაპროფესიონალიზმის ბრალი იყო. როგორც ჩანს, რაიონში არ იყო კარგი რადიოლოგი და არ ვიცოდი, როგორ შვილს ველოდებოდი.

– თაზოს ჯანმრთელობის მდგომარეობა დაბადების შემდეგ გართულდა?

– თაზო რაიონში დაიბადა და როცა ექიმმა ახალშობილი ხელში აიყვანა, უთხრა, პაწაწინავ, როგორი ყურები გაქვსო. მე ეს ხმა ჩამესმა და, თბილისში ჩატარებული ექოს პასუხიდან გამომდინარე, არ მესიამოვნა. ვიკითხე, როგორი ნიკაპი აქვს-მეთქი. ექიმმა მითხრა, ნიკაპიც პატარააო.

თაზომ დაბადებისთანავე ჩვეულებრივად იტირა. გულზე როდესაც დამიწვინეს, ბავშვი გაშავდა, გალურჯდა. ექიმები მაშინვე დაესივნენ და მესმოდა ხმა, მდგომარეობა მძიმეა, კატასტროფის ბრიგადა გამოვიძახოთო. რა თქმა უნდა, ჩემს ოჯახს კატასტროფის ბრიგადამ ხელი მოაწერინა, მდგომარეობა იმდენად მძიმეა, რომ თბილისამდე ვერ ჩავიყვანთო. ამის შემდეგ მე ვიცოდი, რომ თაზოს არ ჰქონდა ყურები და ჰქონდა პატარა ნიკაპი.

უკვე თბილისში, როცა რეანიმაციაში მივიდა ჩემი მეუღლე, ექიმმა უთხრა, რომ საკმაოდ მძიმე მდგომარეობა იყო. “ფორმა ასში” წერია, რომ მრავლობითი ანომალიაა – ყურების არარსებობა, პატარა ნიკაპი, მოკლე კისერი, სასის ნაპრალი, დაშვებული ქუთუთოები…

მერე დასჭირდა ზონდით კვება. ეს ზონდი ცხვირიდან იდგმება და კუჭშია მოთავსებული. თაზო ცხვირით ვერ სუნთქავს, სპეციალური მილი აქვს ჩადგმული, რომელსაც თვეში ერთხელ სჭირდება შეცვლა. თაზოს ზოგადად პირის ღრუ აქვს პატარა. დაბადების დღიდან დღემდე პირის ღრუდან საჭმელი არ მიუღია. ახლა დაგვყავს პირის ღრუს მასაჟზე, რომ იქნებ შეძლოს და ისწავლოს ჭამა. კბილები ჩვეულებრივად ამოუვიდა.

– ბავშვის გონებრივი მდგომარეობა როგორია?

– გონებრივი მდგომარეობა კარგია, რეაგირებს ემოციებზე. თითქმის ისეთი გონებრივი მდგომარეობა აქვს, როგორიც წლის ბავშვს უნდა ჰქონდეს. უბრალოდ, რადგან 9 თვე რეანიმაციაში იყო მწოლიარე მდგომარეობაში, ამ კუთხით ჩამორჩენა შეინიშნება.

საავადმყოფოდან რომ გამოვიყვანე, 9 თვის ბავშვი 5 კილო იყო, სინამდვილეში ორმაგი წონის მაინც უნდა ყოფილიყო, მეტიც შეიძლებოდა. ფეხები ჰქონდა ისე, როგორც მანამდე, მოხრილ მდგომარეობაში. ამის შემდეგ ჩავუტარეთ ფიზიკური ვარჯიშები, გაუსწორდა ფეხები და ახლახან სიარულიც დაიწყო.

– რა სწყინს, რა უხარია და რაზე რეაგირებს ყველაზე ემოციურად?

– თაზოს უხარია ბავშვებთან ურთიერთობა, მუსიკა, ცეკვა, თამაში. საპნის ბუშტები უყვარს ძალიან. ჩვეულებრივი ბუშტებიც მოსწონს. ძალიან კეთილი, თბილი და მოსიყვარულეა. ხმას ვერ გამოსცემს, რადგან ბგერები დახშული აქვს იმის გამო, რომ ყელში მილი აქვს ჩადგმული.

არ მოსწონს ისეთი მანიპულაციები, რომლებიც უსიამოვნოა, მაგალითად, პირის ღრუს ვარჯიშები და ტირის. ზონდს როცა ვუდგამთ, არ მოსწონს, ეს პროცედურა დიდებისთვისაც კი უსიამოვნოა. სხვა მხრივ, იტირებს, თუ საჭმელი დამიგვიანდება ან რაიმე სათამაშო უნდა და ვერ სწვდება. ისე არ არის ჭირვეული ბავშვი.

– პირადად თქვენ, დედა, რა სირთულეების წინაშე აღმოჩნდით?

– თაზო ჩემთვის პირველი და ერთადერთი შვილია. რა თქმა უნდა, ბევრი სირთულის წინაშე დავდექი. თაზოს დედამ უნდა იზრუნოს ისეთ შვილზე, როგორიც ჰყავს. მე ისეთივე ვარ, როგორიც ყველა დედაა, მზრუნველი, მოსიყვარულე და შვილის ერთგული.

– რას ამბობენ მედიკოსები, რამდენად ხშირია ამ დიაგნოზის მქონე ბავშვის დაბადება?

– ძალიან იშვიათად იბადება თაზოსნაირი ბავშვი, ზუსტად არ ვიცი. მითხრეს, რომ საქართველოში არის მსგავსი დიაგნოზის მქონე ადამიანი, უბრალოდ, მე არ მინახავს. მითხრეს, ცოტა დიდი გოგოაო.

– წლების მომატებასთან ერთად რა იმედებს ამყარებენ ექიმები თაზოზე?

– თაზო მედიკოსების მეთვალყურეობის ქვეშაა. 6 თვის ასაკში, როცა კვლევა გავაკეთეთ, მითხრეს, არ ესმისო. დღეს კი, როგორც აღმოჩნდა, ესმის, რადგან, მუსიკას რომ ჩავურთავთ, ცეკვავს. ჩვენი პედიატრი ამბობს, რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

– ბავშვს სამედიცინო ჩარევები ისევ დასჭირდება?

– ძალიან ბევრი ოპერაცია გვაქვს გასავლელი. ამას კი სჭირდება ასაკი, მდგომარეობის შეფასება, უამრავი კვლევის გაკეთება და ა.შ. რამდენჯერმე ნარკოზით დაძინებაც მოგვიწევს. ეს ყველაფერი ხარჯებთანაც არის დაკავშირებული. კვლევების ხარჯს რომ თავი დავანებოთ, თაზოს ყოველდღიურად ძალიან ბევრი რამ სჭირდება, შეიძლება ვერც წარმოიდგინოთ, იმდენი. ჩვეულებრივ ბავშვს თუ სჭირდება ბევრი, თაზოს სჭირდება ძალიან ბევრი – მასაჟის ხარჯები, კვების ხარჯები, მედიკამენტები და ა.შ. ჩვენ გვაქვს სოციალური სტატუსი, შშმ პირის სტატუსი და ეს არის 300 ლარი, რაც შეიძლება ბავშვს 4-5 დღე ეყოს.

– დაბოლოს, გარდა იმისა, რომ თქვენი უპირველესი ნატვრა, რა თქმა უნდა, თაზოს კარგად ყოფნაა, კიდევ რას ისურვებდით ძალიან?

– რომ თაზოს ჰყავდეს დედმამიშვილი.