დღეს წითელი პარასკევია, ანუ ვნების კვირის პარასკევი, როდესაც ჯვარს აცვეს ქრისტე. ამ დღესთან დაკავშირებით სიონის საკათედრო ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი სანამაშვილი ამბები.ჯი-სთან საუბრობს:
– წითელი პარასკევი მთელი წლის განმავლობაში განსაკუთრებულად მძიმე დღეა. მოკლეს, ჯვარს აცვეს მაცხონებელი, ამიტომ ეს არის გლოვის დღე. მაგრამ რას გლოვობს ადამიანი, – ღმერთის სიკვდილს? რა თქმა უნდა, – არა. ჩვენ სწორად არ გვაქვს გაცნობიერებული მაცხოვრის აღდგომა თავისი ჯვარცმით. ეს დღე უნდა იყოს დასაბამი ჩვენი ცოდვების შემსჭვალვის. ცოდვები უნდა შევმსჭვალოთ, – “ძველი კაცი ჯვარცმულ არს,” გარდაიცვალოს და “ახალი კაცი” დაიბადოს, ანუ ჩვენში ცოდვისმიერი უნდა დავტოვოთ და აზროვნება ახლებურად დავიწყოთ. გავიგოთ მაცხოვრის გამომხსნელობის მნიშვნელობა და შესაბამისად ვიცხოვროთ.
– რა არ უნდა გააკეთოს ამ დღეს ადამიანმა?
– ამ პერიოდში ადამიანმა უნდა იმარხულოს, მეტად განეკრძალოს ლოცვისკენ… საერთოდ, ადამიანებს დაბურული გვაქვს გონების თვალი და ვერ ვამჩნევთ, რას ვაკეთებთ და რას – არა. ზოგჯერ ისეთი მზაკვრობა და ბოროტებაც კი შეიძლება წარმოიდგინოს და ჩაიდინოს, თვითონაც კი არ სჯეროდეს ის, მისი ნამოქმედარია. კარგად უნდა გვახსოვდეს, რომ “ნუ სიმთვრალითა და სიმღერითა, ნუ ლაღობითა და დროის ტარებითა, ნუ საწოლითა და ბილწებითა, არამედ აღივსენით სულითა, ეტყოდეთ თავთა თვუისთა ფსალმუნითა და შესხმითა… სულიერითა. უგალობდით და აქებდით გულითა უფალს”. დიახ, რაც ყოფას შეეეხება, აი, ეს არ უნდა გავაკეთოთ…
ეს დღე კიდევ ერთხელ დასაბამი უნდა იყოს იმის, ადამიანის გონება დაფიქრდეს, მეტი გამჭრიახობაა საჭირო იმისთვის, რომ არ გააკეთოს ის, რაც ღვთის მცნებებშია მოცემული (არა იმრუშო, არა იპარო, არა ცილი სწამო, არა კაც კლა…) დიახ, ამის ფართო გაგებით და არა ისე, ზოგიერთს რომ ჰგონია, კაცი არ მომიკლავს და სხვა რა ცოდვა უნდა მქონდეს?! არადა გონებაში ხშირად გვიმრუშია, კაციც მოგვიკლავს, ალბათ თუ დავფიქრდებით, ჩვენზე ცოდვილი ადამიანი არც დადის. ის კი არა, პავლე მოციქულმა თქვა, რომ ცოდვილთაგან პირველი მე ვარ. ეს გააცნობიერა მოციქულთა თავმა, წმინდა პეტრემ და ჩვენ რაღა გვეთქმის? გვეთქმის ის, რომ ცოდვილები ვართ და ცოდვილთაგან უპირველესები. ამიტომ არ შეიძლება თავაშვებულობა, უქმად დროის ფლანგვა… ლოცვას არ უნდა მოვწყდეთ.
– კვერცხი რატომ უნდა შეიღებოს მაინცდამაინც პარასკევს და არა, მაგალითად, შაბათს?
– კვერცხის შეღებვა მაცხოვრის ჯვარცმასთან არის დაკავშირებული. წითელი ფერი სიმბოლურად ქრისტეს დაღვრილ სისხლს განასახიერებს, ვინაიდან ქრისტემ სისხლი დაღვარა, დაათხია, გარდაიცვალა, კვერცხი კი სიცოცხლის სიმბოლოა. ამავდროულად აქვეა აღდგომის იდეაც, ანუ თუ მოკვდა, აღდგება კიდეც. ეს იდეა ჯერ კიდევ ძველ აღთქმაშიც იყო: მამამთავარ აბრაამს ღმერთი ეუბნება, რომ შემომწირე ისააკი მხოლოდ შობილი ძე შენი. აბრაამს შვილი მიჰყავს სამსხვერპლოზე და ამბობს, – ავალთ და დავბრუნდებით… მოკლედ, დადგენილია ასე, რომ კვერცხებს სწორედ წითელ პარასკევს ვღებავთ.
ამბები.ჯი