მსახიობ გიორგი გოგიჩაიშვილს, მეგობრებისთვის უბრალოდ გოგიჩას, ახობლები ეთხოვებიან.
ამბები.ჯი-სთან მას მეგობრები იხსენებენ.
ზაალ წულუკიძე, შოუმენი:
– გოგიჩას სანახავად ერთი კვირის წინ მე და მამა მივედით, მას მერე, რაც 27 ივნისს ჩემი ძმა – ალეკო იმავე დიაგნოზით მიწას მივაბარეთ. გოგიჩა საავადმყოფოში იწვა და სამძიმარზე ვერ მოვიდა. მართლა არ შეეძლო, სუსტად იყო…
დაკრძალვის შემდეგ აუცილებლად უნდა მენახა… რომ დაგვინახა, გაუხარდა… ალეკო გავიხსენეთ, ბევრი ვისაუბრეთ, ვიხალისეთ კიდეც. არადა, წარმოიდგინეთ, რომ რამდენიმე დღის წინ, როგორც გითხარით, ოჯახის წევრი, სისხლი და ხორცი დავასაფლავეთ. ვცდილობდით, არ დაგვემძიმებინა…
როდესაც ალეკო საავადმყოფოში მივიყვანეთ, გოგიჩაც იმ დროს შეიყვანეს იქ, მაგრამ მათი მდგომარეობის გამო ერთმანეთის ნახვა ვერ შეძლეს. თუმცა მედპერსონალს ორივემ ერთმანეთთან თბილი მოკითხვა დააბარეს. არადა ორივეს ცხოვრების ბოლო სამი კვირა ჰქონდა დარჩენილი… მათი ავადმყოფობის პერიოდში კიდევ ასეთი დამთხვევა მოხდა – ერთ-ერთ საავადმყოფოში, იმ პალატაში მოხვდა ალეკო, სადაც მანამდე გოგიჩა იწვა.
გოგიჩას დამშვიდობებისას ვუთხარი – შენთვის ერთი კარგი ამბავი მაქვს-მეთქი. გამომხედა და მითხრა – შვილს ელოდებითო? უსიტყვოდ ესმოდა ყველაფერი! მერე ნათიას, მეუღლეს გადაულაპარაკა – ხომ იცი, 6 თვეში ფეხზე უნდა ვიდგეო… ეს იყო მისი ბოლო ემოციური ფრაზა, რაც მე მისგან მოვისმინე.
თამარ სხვიტარიძე, „ბასტი ბუბუს“ დამფუძნებელი და პროდიუსერი:
-გული მწყდება, რომ მეტის გაკეთების საშუალება არ მიეცა… უდიდესი შესაძლებლობების ადამიანი იყო და სათანადოდ არ იყო რეალიზებული. ეს ხომ უდიდესი დარდია ადამიანისთვის?! არადა კაცი იყო და წუწუნს ხომ ვერ დაიწყებდა?! გული იმაზეც მწყდება, ამქვეყნიდან ასეთი ტკივილიანი გასვლა რით დაიმსახურა?!
დაავადებასთან მხნე იყო. ყველაფერს იუმორით უყურებდა. ყოველი გადასხმის შემდეგ ანეკდოტებს მწერდა. მეც ასევე ვპასუხობდი. ვუგეგმავდი, რა უნდა გაეკეთებინა, სამსახურში რომ გამოვიდოდა. როგორც ვიცი, ოჯახის წევრებსაც არ ესაუბრებოდა პესიმისტურად, აქეთ ამშვიდებდა ყველას. მეუღლე ბოლომდე გმირულად ედგა გვერდით, ასევე შვილებიც. იდეალური დედ-მამა ჰყავს და ამ ტკივილისთვის ისინიც ძალიან მეცოდებიან…
დევი დევიძე, იუმორისტი, სტუდენტობის მეგობარი:
– ხალხი გოგიჩას ტელევიზიით იცნობდა და მის დადებით მხარეებს მხოლოდ იქ ხედავდა. ცხოვრებაშიც უკეთილშობილესი, თბილი პიროვნება იყო, საოცარი მეგობრობა იცოდა. ყველა ადამიანი უყვარდა. მისგან ცუდი არავისზე გამიგონია, ძალიან თბილი და გემრიელი პიროვნება იყო.
ორივეს 28 აპრილს გვაქვს დაბადების დღე და არ არსებობდა, პირველს არ მოელოცა! სულ ყოველთვის, რომ დარეკავდა, ასე მომმართავდა – გილოცავ ჩვენს დაბადების დღეს! უყვარდა მეგობრებთან ერთად ქეიფი, პურმარილი… ჩემს მშობლებსაც ძალიან უყვარდათ გიორგი, არ დაიჯერებთ, მაგრამ ხანდახან ვფიქრობდი, რომ ჩემზე მეტადაც…
„ფეისბუქზე“ მისმა სურათებმა ძალიან იმოქმედა… მის ფოტოებს დღეს ყველაზე მეტად მოუხდა ფრაზა – „ჩვენი ბავშვობა დამთავრდა“… მე დავამატებდი – მათი ბავშვობა დამთავრდა და ჩვენი ახალგაზრდობა, მეგობრობა…
ცოტა ხნის წინ მეგობრის მამა გარდაიცვალა, რაიონში მივდიოდით, გოგიჩაც მოვიდა, უნდა წამოსულიყო, მაგრამ მერე ვეღარ შეძლო. ვიცი, რაც მჭირს, ბევრი მიმალავს, არ ვიცი, რა და როგორ იქნება, მაგრამ ასე მგონია, რომ ვიქნებიო. კი, ყოველთვის იქნება! წავიდა ადამიანი წუთისოფლიდან, მაგრამ ბევრი კადრი დატოვა ეკრანზე.
ამბები.ჯი