გუშინ დილით მოულოდნლად გარდაიცვალა პოეტი, მთარგმნელი ნინო ნეკერიშვილი, რომელსაც საზოგადოება ნინა სტარკ-ნეკერის სახელით იცნობდა. მისი გარდაცვალება შოკისმომგვრელი აღმოჩნდა მისი მეგობრებისთვის.
ისტორიკოსი ბუბა კუდავა იხსენებს.
,,ჩემი სტუდენტი იყო. შემდეგ მეგობარი, ნასტუდენტარი. თბილი, ბუნჩულა, სულ ღიმილიანი, დინჯი, ხალისიანი, მშვიდობისმოყვარე და სიყვარულისმოყვარე.
სულ-სულ პირველი კადრი, რაც გონებამ შემოინახა, ჯერაც კარგად გაცნობამდე, დაახლოვებამდე, შემოთამამებამდე და დამეგობრებამდე, ასეთი იყო:
უშველებელ აუდიტორიაში უამრავი სტუდენტი ზის. ტესტს ვაწერინებ. მაშინ სად იყო ტესტები და არც ამდენი სწავლაზე ორიენტირებული სტუდენტი იყო და ახალგაზრდების დიდი ნაწილიც თანაკურსელების იმედად შემოდიოდა.
შენიშვნებით რომ ვერაფერი გავაწყვე, ბოლოს ესღა მოვიფიქრე: ერთი გადალაპარაკება და ტესტს ჩამოგართმევთ-მეთქი.
შევამჩნიე, ამ გოგომ გვერდით გადაულაპარაკა. ახლავე ჩამაბარე ნაწერი-მეთქი. შეცბა. ადგა, წამოწითლდა, ხმა არ ამოუღია. დაუსრულებელი ტესტი დამიტოვა და უხმაუროდ გავიდა.
მეუცნაურა. ჟურნალისტიკაზე უფრო თამამები სწავლობდნენ და ხშირად მეკამათებოდნენ და მებუზღუნებოდნენ. ან მთხოვდნენ. ან მპირდებოდნენ, რომ მეტს აღარ იზამდნენ…
ეს კი როგორ უჩვეულოდ უჩუმრად გავიდა…
გამიკვირდა. დამამახსოვრდა და მივხვდი, რომ რაღაც ისე არ იყო.
გული ჩამწყდა, როცა მოგვიანებით გავიგე, რომ თურმე აქეთ გადმოულაპარაკეს და იქით ეხმარებოდა. ვინც დახმარება სთხოვა, ის გაიტრუნა, ეს კი ადგა და გავიდა…
მას მერე განსაკუთრებულად შემიყვარდა. ან სხვანაირად როგორ შეიძლებოდა. აი, ასეთი იყო, ზუსტად ასეთი, როგორსაც აქ ხედავთ.
ასეთი კარგი, ასეთი უშუალო, ასეთი ბუნჩულა, ასეთი კეთილი და თბილი…
„ბუბ“ – სულ რამდენიმე ადამიანი მომმართავს ასე, თითებზე ჩამოსათვლელი. ერთ-ერთი ნეკერა იყო.
„ბუბ“ – მხოლოდ მას რომ ჰქონდა, იმ ხმით, მოჭუტული თვალებითა და გაბადრული პირისახით…
ახლა ვიხსენებ და რამდენი სითბო და ენერგია მოუცია თურმე ამ 15 წლის მანძილზე. მთელი ცხოვრება რომ მეყოფა, იმხელა და იმდენი… ნეკერ, ვერაფრით ვიჯერებ. სად წახვედი…
როგორ უჩვეულოდ და უჩუმრად წახვედი…” – წერს ბუბა კუდავა.
,,ძალიან ცუდად ვარ, ამ საზიზღარი სიკვდილის ბურუსით ვარ მოცული და სხვა არაფერი ხდება ირგვლივ. არ ვიცი, რამ შეიძლება აწი გამახაროს. ჩემი უსაყვარლესი ადამიანი აღარ არის, მთელი დარჩენილი ცხოვრება ამ ტრაგედიით ვიცხოვრებ. საზიზღარი სიტყვებია – ნინა ნეკერი აღარ გვყავს”, – წერს ირაკლი ბაკურაძე.
ნინო ნეკერიშვილის ცნობილი თარგმანებია: ჯონ ბოინის “ბიჭი ზოლიან პიჟამაში”, კასანდრა კლერის “მექანიკური პრინცესა” და “ზეციური ცეცხლის ქალაქი”… ნინო ნეკერიშვილის ლექსები შესულია რამდენიმე პოეტურ კრებულში.